Ανταπόκριση από τον τόπο του μαρτυρίου
Το νεόκοπο έργο του Άντερς Λουστγκάρτεν "Λαμπεντούζα" στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
Εν συντομία. Αφηγηματικό θέατρο με μια συνταρακτική ερμηνεία από τον Αργύρη Ξάφη στο ρόλο ενός ψαρά ψυχών στα ανοιχτά της Μεσογείου.
(...) Στην αυλαία της "Λαμπεντούζα" το μόνο που διέκοπτε τη σιωπή ήταν τα ρουθουνίσματα, η βουβή, ασυγκράτητη συγκίνηση. Ό,τι ακριβώς λείπει από την εποχή και από την εσωτερική μας διάθεση. Συν & κινώ -σε ελεύθερη μετάφραση μαζί & κίνηση, κινητοποίηση. Αν αυτά τα πολύτιμα συναισθηματικά αγαθά (που είθισται να οδηγούν σε πράξεις) είναι αποτέλεσμα μιας θεατρικής παράστασης, τότε το θέατρο έχει κιόλας καταφέρει πολλά.
Στέλλα Χαραμή, DOCUMENTO, 19-2-2017
Στο "Πέτρες στις τσέπες του" θα γελάνε και τα μπατζάκια σου
Γιώργος Χρυσοστόμου και Μάκης Παπαδημητρίου ανεβάζουν στο Θέατρο του Νέου Κόσμου μία κωμωδία πολλών sold outs και ατέλειωτου γέλιου.
(...) Η χολιγουντιανή σταρ ή αλλιώς μία από τις καλύτερες ερμηνείες του καταπληκτικού Γιώργου Χρυσοστόμου επί σκηνής. Ο υπέροχος 'μεθυσμένος' του Μάκη Παπαδημητρίου που (σπόιλερ!!!!!!!) θα δώσει και την έμπνευση στους δύο για τον τίτλο του κινηματογραφικού του σεναρίου τους. Ο παππούς που είναι σε χολιγουντιανά γυρίσματα όλη του τη ζωή, ο παππάς. Ρόλοι, ρόλοι, ρόλοι που εναλλάσσονται.
Έρρικα Ρούσσου, POPCODE, 11/2/2017
Δείτε ολόκληρο το δημοσίευμα εδώ.
Η Ζωρζίνα Τζουμάκα & η Ιουλία Σιάμου μιλούν για την παράσταση Το χέρι του Γιάνος
Σοβιετική Ένωση 1936 – 1938. Η εποχή του “Μεγάλου Τρόμου”. Η Μυστική Αστυνομία εξαφανίζει και εξοντώνει πραγματικούς και υποτιθέμενους εχθρούς του Στάλιν. Μυστικά, προδοσίες, ακρότητες και φόβος. Άνθρωποι που ξέρουν ακριβώς που ανήκουν και άνθρωποι χαμένοι που δεν ανήκουν πουθενά, ούτε στον ίδιο τους τον εαυτό. Η Ζωρζίνα Τζουμάκα και η Ιουλία Σιάμου σκηνοθετούν το έργο Το χέρι του Γιάνος του Ντάνιελ Ντιμέκο και ταξιδεύουν στον χρόνο, στην ιστορία και στα σκοτάδια που χαρακτηρίζουν κάθε τι ανθρώπινο. Μας μίλησαν για την συνεργασία τους, για την παράσταση, για το έργο, τα βάθη του, το σημείο επαφής του με το σήμερα.
CUE TO ENTER, 8-2-2017
Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Μάνος Καρατζογιάννης: O Γιάνος κι ο Μάνος...
Ο Μάνος Καρατζογιάννης γράφει για "Το Χέρι του Γιάνος" που παρουσιάζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, και για τον ήρωά του που είναι ένας από εμάς...
"Ο Γιάνος, που υποδύομαι στην παράσταση, έχει ένα συνηθισμένο όνομα γιατί έχει ένα σύνηθες χαρακτηριστικό σε όλους τους ανθρώπους: είναι ικανός για το υψηλό αλλά και για το χαμηλότερο. Είναι μαλακός σαν το χόρτο, όπως γράφει και ο Σεφέρης στον Τελευταίο Σταθμό. Μετέωρος ακροβατεί ανάμεσα στην ανάγκη του για εξουσία και την αγάπη του για τη Ματίλντα. Με μοναδικό "πατέρα" τον Στάλιν, έχει αποφασίσει να επιβιώσει σε ένα ναρκοθετημένο δημόσιο χώρο πάση θυσία. Είναι ένας από εμάς.. Γίνεται γρανάζι του οποιοδήποτε συστήματος μέχρι να παρανοήσει και εν τέλει να θυσιαστεί. Με το χέρι του κινεί κατ’ ουσία ολόκληρη την ιστορία, πριν συνθλιβεί και ο ίδιος από αυτήν. Προσπαθεί να μην προδώσει και να μην προδοθεί. Τελικά κάνει και τα δύο. Μια και τον προδίδει το ίδιο του το νευρικό σύστημα…"
CultureNow.gr, 10-2-2017
Δείτε ολόκληρο το κείμενο εδώ.
Μάνος Καρατζογιάννης: «Η ελεύθερη έκφραση σήμερα απειλείται»
Στο Θέατρο του Νέου Κόσμου σας βρίσκουμε στο «Χέρι του Γιάνος» του Ντάνιελ Ντιμέκο. Μιλήστε μας και γι’ αυτή την παράσταση…
Το βραβευμένο έργο του Ντάνιελ Ντιμέκο «Το χέρι του Γιάνος», που παρουσιάζεται πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία Τζωρτζίνας Τζουμάκα και Ιουλίας Σιάμου, μας ταξιδεύει στη σταλινική Ρωσία του 1938, την περίοδο της βίαιης διαδοχής της εξουσίας από τον Γιόζεφ στον Μπέρια, λίγο πριν ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Είναι η εποχή των μεγάλων εκκαθαρίσεων: από τη μια των ανθρώπων του Γιόζεφ και από την άλλη των καλλιτεχνών, συμβόλων της ελεύθερης έκφρασης. Μια αλληγορία είναι το έργο μας, που κινείται ανάμεσα στο δίπτυχο «εξουσία - προδοσία». Ο Γιάνος, που υποδύομαι στην παράσταση, έχει ένα συνηθισμένο όνομα γιατί έχει ένα σύνηθες χαρακτηριστικό σε όλους τους ανθρώπους: είναι ικανός για το υψηλό αλλά και για το χαμηλότερο...
Ντέπυ Κουρέλλου, FREE SUNDAY, 11-2-2017
Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
Ειρήνη Φαναριώτη: Ένα κορίτσι "στο στόμα του λύκου"
Η Ειρήνη Φαναριώτη είναι το Κορίτσι του Λύκου στην ομώνυμη παράσταση που παρακολουθήσαμε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Μια παράσταση γεμάτη φρεσκάδα, μια one woman performance γεμάτη εικόνες. Το Κορίτσι του Λύκου, η Λουσί, μεγαλωμένη μέσα σε τσίρκο κι ερωτευμένη με έναν λύκο (ο πρώτος μου έρωτας έχει κίτρινα δόντια ιβουάρ, κίτρινα μάτια μιμόζα και κηλίδες κίτρινων αστεριών πάνω σε ένα βουνό από μαύρο τρίχωμα), ονειρεύεται κι εξερευνεί συνεχώς. Μια ιστορία κόντρα στους συμβιβασμούς, με έντονα συναισθήματα κι επιθυμία για ζωή και αγάπη. Μια ιστορία ανάλαφρη επιφανειακά, αλλά με βαθιά νοήματα.
«Το κορίτσι του Λύκου» είναι ένας ύμνος προς την ελευθερία του ατόμου ρωτήσαμε την Ειρήνη Φαναριώτη. - “Είναι μια ωδή στην απελευθέρωση από τα δεσμά του συναισθήματος και του πόνου και στην αποδοχή των “πτώσεων” στην πορεία της ζωής.”
«Το μοναδικό δικαίωμα του ανθρώπου να εξαφανίζεται, χωρίς να δίνει εξήγηση σε κανέναν για την εξαφάνισή του». Είναι η φυγή, η λύση στα προβλήματα της Λουσί; - “Δε θα έλεγα πως είναι η λύση, όσο η ανάγκη για φυγή. Είναι η ενστικτώδης αντίδραση στον πόνο και στην αποτυχία. Αυτό όμως δεν είναι πάντα λύση.”
Ντίμη Θεοδωράκη, ΦερμουArt, 18-2-2017
Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
