Είδαμε τη «Λαμπεντούζα», στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
[...] Δυο άγνωστοι, που βαδίζουν από την πλευρά του ο καθένας, στο αδυσώπητο μονοπάτι των καιρών, πάνω στο οποίο και εμείς αναγνωρίζουμε αν αποφασίσουμε να ψάξουμε καλά, τη δική μας θέση και κραυγή, για ετούτη την εποχή.
Βασίλης Κοκκώνης, FREE SUNDAY, 13/3/2017
(Δείτε ολόκληρη την κριτική εδώ.)
Μία ντουζίνα ρόλοι για δύο. Είδαμε το «Πέτρες στις Τσέπες του».
[...] Αδυνατείς να μην γελάσεις με τους χαρακτήρες που οι ίδιοι εναλλάσσουν σαν μπαλάκι του τένις. Γρήγοροι, ευφυέστατοι και ικανοί να υποδυθούν ρόλους κάθε ηλικίας και φύλου. Η απόλαυση έρχεται στην αλλαγή της φωνής, στάσης σώματος και βλέμματος που δίνει τα χαρακτηριστικά του κάθε προσώπου. Λεπτομέρειες που πιθανόν να ξεφεύγουν από κάποια μάτια θεατών συμπληρώνουν την σχολαστική μελέτη των χαρακτήρων και την έμπνευση τους να πλαισιώσουν με τρικ το σενάριο του έργου. Το έργο διόλου ανούσιο. Εν αντιθέσει άκρως στοχευμένο σε πολιτικές εξαθλίωσης και συντριβής με φόντο τους αδύναμους ανθρώπους. Μία αυτοκτονία είναι η αφορμή για να πάρουν στα χέρια τους την εξέλιξη της ζωής τους. Οι δύο αδιάφοροι τύποι στο πλήθος μιας ταινίας σηκώνουν κεφάλι και απαρνιούνται αυτό που τους δίνεται δήθεν σαν ευκαιρία. [...]
Άννα Κάντα, Duduka Theater, 20/3/2017
(Δείτε ολόκληρη την κριτική εδώ.)
Κριτική θεάτρου – «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα»
[...] Η Μελίνα Θεοχαρίδου, που ήλθε από το Λονδίνο ειδικά γι’ αυτή την παράσταση, αποδίδει το ρόλο σε πλαίσιο διάδρασης κάτι παραπάνω από καταπληκτικά. Η γλυκιά της αμεσότητα, ο δυναμισμός, η αυθόρμητη αφέλεια, το αγέρωχο του χαρακτήρα που «έκρυβε» τάσεις ανεξαρτησίας και επιβολής, επίπλαστα παιγνιώδης, μέσα στη δραματικότητα της υποκριτικής τέχνης της, στόλισε το παίξιμό της με ομορφιά, συναίσθημα, ανάμεσα στο σοβαρό και το αστείο. [...] Η λίστα της, που έγινε δημοφιλής, αποτέλεσε για εκείνη ιδίως, αλλά και για άλλους, μία άτυπη ψυχοθεραπεία, μία Γραμματική της Ζωής. [...] Η σκηνοθεσία κομψή, γειωμένη, ευφυής στην απόδοση της διαδραστικότητας, επιδέξια, πολυεπίπεδη, με πάθος και ένταση, βοηθούμενη από τους φωτισμούς της Χριστίνας Θανάσουλα, το σκηνικό χώρο και το κοστούμι της Δήμητρας Λιάκουρα και την κίνηση (Ιόλη Ανδρεάδη). [...]
Η τζαζ μουσική, το εμπνευσμένο κείμενο με το δύσκολο θέμα, που ακουμπά το σύγχρονο πολίτη οικουμενικά, η ερμηνεία που σε καθηλώνει, η αβανταδόρικη διασκευή των Ιόλης Ανδρεάδη και Άρη Ασπρούλη (τους συγχαίρω) και η φρέσκια σκηνοθετική οπτική ανάγουν το έργο σε ύμνο στη ζωή, στην ελευθερία και τον αντικομφορμισμό, με μέσο το χιούμορ και την αντοχή. [...]
Ζωή Τόλη, EnetPress.gr, 19-3-2017
(Δείτε ολόκληρη την κριτική εδώ.)
Επιτέλους, διαδραστικό θέατρο, σύγχρονο και νεοπαγές στο ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: "Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα"
Λατρεύω τους νέους ανθρώπους όταν τολμούν και ρισκάρουν. Οι μεγάλοι, οι πετυχημένοι, οι σοβαροφανείς, οι ξερόλες, οι ανασφαλείς, ας επαναπαύονται στις δάφνες τους. Σε αυτή την παράσταση συναντιώνται ενθουσιώδεις νεαροί ή νέοι ενθουσιώδεις καλλιτέχνες-δημιουργοί-ερμηνευτές, από τον Αντώνη Γαλέο που φιλοτέχνησε τη μετάφραση, το δίδυμο Ιόλη Ανδρεάδη-Άρης Ασπρούλης που υπογράφει (και κάνει) τη σκηνοθεσία, την χαριτωμένη κι εύπλαστη, ευγενικά αυταρχική και επιτηδευμένα αβέβαιη Μελίνα Θεοχαρίδου στο ρόλο της animatrice, σε αυτό το δύσκολο διαδραστικό (με το κοινό και τους θεατές) έργο των Ντάνκαν Μακμίλαν και Τζώνυ Ντόναχο, όπου απαριθμούν χιλιάδες λόγους κι αιτίες αποφυγής της αυτοκτονίας και της απόλαυσης κάθε χαράς που έχει να προσφέρει η ζωή, ή κάθε χαράς που επινοούμε για να κρατηθούμε από τη Ζωή. [...]
Κωνσταντίνος Μπούρας, ΓΡΑΦΕΙΝ, 13-3-2017
(Δείτε ολόκληρη την κριτική εδώ.)
Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα | Ιόλη Ανδρεάδη
[...] Ένα έργο-ύμνος στη ζωή. Ένα έργο που δείχνει πως η ευτυχία κρύβεται σε όλα τα καθημερινά, απλά σχεδόν αμελητέα πράγματα. Κι ας μην τους δίνουμε την αξία που τους πρέπει.
Ένα τεράστιο μπράβο στην ηθοποιό-«αθλήτρια» Μελίνα Θεοχαρίδου. Γιατί το έργο είναι μαραθώνιος αντοχής. Αντοχής απέναντι στις δυσκολίες της ίδιας της ζωής.
Μαντώ Χαντζή, deBop.gr
(Δείτε ολόκληρη την κριτική εδώ.)
Τα όνειρα του Αϊνστάιν - Κριτική
[...] Η Ελένη Βλάχου υπογράφει τη δραματουργική επεξεργασία και τη σκηνοθεσία σ' αυτή την παράσταση που ξεπερνά κάθε προσδοκία. Η πρακτική εφαρμογή των θεωριών που αναπτύσσονται στο βιβλίο του Alan Lightman με θεατρικούς όρους είναι άξια συγχαρητηρίων. Η σαφής αισθητική προσέγγιση που ομοιάζει στο έργο του Γιάννη Γαΐτη, σε συνδυασμό με τη συνεχόμενη ρυθμική κίνηση των ερμηνευτών και τις ελλειπτικές φόρμες που δημιουργούν με τα σώματά τους, δίνουν την αίσθηση του μετέωρου και της αέναης εν δυνάμει κίνησης. [...]
Νάγια Παπαπάνου, BoemRadio.gr
(Δείτε ολόκληρη την κριτική εδώ.)
Ειρήνη Φαναριώτη | Οι αποστάσεις της αγάπης - "Το κορίτσι του λύκου"
Μία υπέροχη, γεμάτη αλήθεια, ιστορία παρουσιάζει στο Θέατρο Νέου Κόσμου η Ειρήνη Φαναριώτη (με την συνεργασία της Ομάδας Terre de Semis). Μια ιστορία που προέρχεται από το μυθιστόρημα του Κριστιάν Μπομπέν, La folle allure και μας ανοίγει την πόρτα για τον κόσμο της Λούσυ, της νεαρής κοπέλας που γεννήθηκε στο τσίρκο, μεγάλωσε με πειθαρχία, ονειρευόταν και διεκδικούσε πάντα την ελευθερία. Την ελευθερία να νιώθει, να ζει, να φεύγει όταν διαπιστώνει ότι κάτι τελείωσε. Μια ιστορία που μιλά άμεσα και ειλικρινά, ποιητικά, αλλά απολύτως ρεαλιστικά για τον Έρωτα, την Πίστη, την οικογένεια. Και “τα πράγματα για τα οποία αξίζει να χάνουμε την ψυχραιμία μας”. Μια ιστορία που η Ειρήνη Φαναριώτη μοιράζεται μαζί μας, εντοπίζοντας και διατηρώντας την δύναμή της, βρίσκοντας τον δρόμο να φτάσει δίπλα μας και θυμίζοντάς μας πως το θέατρο αποτελείται από τον λόγο, αλλά και από τον τρόπο.
Συνέντευξη στην Ήβη Βασιλείου, CueToEnter, 17-3-2017
(Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.)
