Το δημοσιογραφικό δράμα Ανεξάρτητα Κράτη, που συνυπογράφουν ο Γιώργος Παλούμπης και ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, με αφορμή την αληθινή ιστορία του ασυμβίβαστου γιατρού Βασίλη Τσιρώνη στην Ελλάδα της πρώτης μεταπολίτευσης, κέρδισε πέρσι το θεατρόφιλο κοινό, χάρη στον καταιγιστικό ρυθμό, τον ωμό ρεαλισμό και τις καθηλωτικές ερμηνείες των ηθοποιών.

Τα Ανεξάρτητα Κράτη, που απέσπασαν θετικότατες κριτικές και καθιερώθηκαν αμέσως ως ένα σημαντικό έργο της νέας ελληνικής δραματουργίας, είναι μια παράσταση αιχμηρής πολιτικής κριτικής, που ρίχνει μια λοξή ματιά στην πρόσφατη ιστορία μας για να σχολιάσει καυστικά την διαπλοκή ΜΜΕ - εξουσίας στη χώρα μας και να μας προβληματίσει για το σήμερα…

Η υπόθεση

Δεκέμβριος 1977. Ο γιατρός Βασίλης Τσιρώνης μετά από καταδίωξη της αστυνομίας, κλείνεται στο διαμέρισμά του στο Φάληρο μαζί με την οικογένειά του, αρνείται να παραδοθεί και κατόπιν τετράμηνης πολιορκίας το κηρύσσει "Ανεξάρτητο Κράτος". 11 Ιουλίου 1978. Τρίτη ξημερώματα γύρω στις 4:00. Στα γραφεία γνωστής εφημερίδας φτάνει η είδηση του θανάτου του γιατρού μετά από την εντολή του υπουργείου δημόσιας τάξης για επέμβαση και λήξη της πολιορκίας. 

Μέσα σε αυτά τα γραφεία, γινόμαστε μάρτυρες της ζωής των δημοσιογράφων του οργανισμού από εκείνη την ημέρα, μέχρι και την επέτειο του θανάτου του Βασίλη Τσιρώνη ακολουθώντας την φανταστική ιστορία της Μαρίας Θεοφίλου, μιας νεαρής δημοσιογράφου η οποία γοητευμένη από την περίπτωση του γιατρού, αποφασίζει να εισχωρήσει στην υπόθεση και να μάθει την αλήθεια σχετικά με τις συνθήκες του θανάτου του. Ήταν αυτοκτονία όπως ισχυρίστηκε η αστυνομία ή κρατική δολοφονία; 

Η αναζήτηση για την αξία της αλήθειας και την θέση της γυναίκας μέσα σε ένα πλήρως ανδροκρατούμενο περιβάλλον προωθεί τα γεγονότα, κάτω από την βαριά σκιά της σκληρότητας του κρατικού και παρακρατικού μηχανισμού που ανακόπτει την φυσική διάθεση και τάση του ατόμου προς την ελευθερία.

Τα πρόσωπα  και οι καταστάσεις του έργου, είναι προϊόν μυθοπλασίας και ίσως δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.